ПААДАГАРХАН

ХАН тэмд. н. 1) набтархан, газарлиг, үндэр бэшэ (низенький, коренастенький): Улаан туг үлгѳѳтэй сагаан байшан тээшэ годирһон харгыгаар углуу тойроходонь, нэгэ паадагархан эрэ хүн хүсѳѳд, хоёр дахин эрьежэ хараба (Ц.-Д. Хамаев); 2) богонихон, ута бэшэ; оодогор (коротенький; короткополый – о шубе): – Заа гэжэ, – гээд, түрүүлэгшэ булсагархан хасараа паадагархан хургануудаараа эльбэбэ (С. Цырендоржиев).