ПҮРД

: пүрд гэхэ үйлэ ү. 1) гэнтэ пүршэгэнэлдэн абяатайгаар ниидэхэ (лететь со звуком «фрр» – напр. о рябчиках); 2) ямар нэгэн юумэнэй гэнтэ абяатайгаар носохо гү, али унтарха, буугай аараха (резко угасать или загораться – об огне, щёлкнуть – о звуке, издаваемом при осечке ружья): Хандама гартахи замгоолоо галда хаяжа, шара тоһонһоо галда дуһаана – галшье пүрд гээд, дүлэ хаяжархина (Ж. Балданжабон); Буунь шэхээрээ пүрд гэжэ халяад һүрэбэгүй (Х. Намсараев); 3) шэлж. үхэхэ, наһаа дүүрэхэ (умирать): Миниишни угай зон наһа наһалдаггүй, ехэдээл һаа, 60 гараад лэ, пүрд гэшэдэг зон хаям (С. Цырендоржиев).