ПҮЛШЭГЭНѲѲ(Н)

лшэгэнѳѳ(н) юум. н. 1) ямар нэгэн шэнгэн юумэнэй гоожоһон абяан, шолшогоноон (журчание, бурление): Тогоондоо загаһанай хашарһа дабһатайгаар хэжэ ерээд лэ, юунэй болохые хүлеэжэ һууна ха. Удангүй хабхаг дороһоонь пүлшэгэнѳѳн дуулдажа, ухаангүй амтатай үнэр урсаарнь дүүрэн тарашаба (Б. Дамбаринчинова оршуулба); 2) пүл-пал дуугаралга, ойлгогдосогүйгѳѳр дуугаралга (глухое бармотание).