ПҮЛШЭГЭНЭХЭ

үйлэ ү. 1) ямар нэгэн шэнгэн бодосой абяатайгаар гоожохо (булькать – о жидкости, журчать – о ручье): Саһанай һаршаганан унаха намдаба. Харагдаагүй уһан доронь хахуугаар пүлшэгэнэнэ (Д.-Д. Дугаров); 2) холоһоо, гүн сооһоо ойлгогдосогүйгѳѳр хүнхинэхэ (неясно гудеть – о звуках, исходящих из глубины чего-л.): Залин ялас байса годилзон сохёод, тэнгэриин уудамда пүлшэгэнэһэн хүнды абяан дуулдаад, сонхын дорьбосо наяршаба (С. Цырендоржиев); 3) шэлж. аман соогоо пүл-пал дуугарха (бормотать, неясно говорить – о человеке): Халзан Жамса аягатай архииень зүүн гартаа барижа, баруун хойтохи буланда үндэр табсан дээрэ байдаг бурхан тээшэнь харан-харан, аман соогоо пүлшэгэнэн уншана (Ж. Балданжабон).