ОРЬЁХО

үйлэ ү. 1) хѳѳрэхэ, ѳѳдѳѳ гараха, бурьяха, дэгдэхэ, үрхирхэ, орьёлхо (взвиваться, подниматься; бить фонтаном): Эмээлээ абажа тохоһоор, Цэрэгмаагай аймаг руу зурыһан тэргын харгыда гаража, халтар зээрдынгээ оодор соо һалхи зүрин зүглэхэдэ, һайн үүр сайгаад байгаашье һаань, газаа шэдэлһэн тооһо шоройһоо тойроод барагар бүрэнхы орьёно (Ц.-Д. Хамаев); 2) ямар нэгэ юумэнэй гэнтэ эли мэдэрэгдэхэ, мэдэгдэхэ, урьяха (обдавать, напр. жаром, холодом): Хамар руумни гашуу орьёжо, нюдэмни бyрэлзэхэ юм (С. Эрдэнэ); Эндэ нойто орьёно; 3) шэлж. ямар нэгэ мэдэрэлэй ехээр хүдэлхэ, халижа гараха, бурьялха (кипеть, пылать каким-л. чувством): Дэлэгые һанаад ерэхэдээ, хорониинь бусалан, сэдьхэлынь хүдэлжэ, досоонь мартагдашагүй хүсэтэй зэбүүрхэл орьён ургана (Ц. Дон).