ОРООҺО(Н)

(н) юум. н. залаата ургамалнуудай эдеэн, таряан (зерно, хлеб в зерне): Елытэр угаагдаһан орооһоёо пеэшэн дээрэ хатаагаад, гар тээрмэдэ оруулжа низалхатайнь хамта эжынь шэрэм тогоон соо забарууха шанаадхидаг (М. Осодоев); тэжээлэй орооһон малда эдюулхэ таряан (фуражное зерно); сагаан орооһон хори барайгар, рис (рис); орооһо татаха таряа тээрмэдэхэ, бутаруулха (молоть зерно): Ойро тойронхи нютагуудай хүн зон мэшээг, мэшээг хүрэхэшьегүй орооһоёо татахаяа зүг бүхэнһѳѳ ерэдэг байгаа (Ц.-Д. Хамаев).