ОРОЛГО(Н)

(н) юум. н. 1) оролто, оросолго, орохо ябадал (вхождение, вступление, поступление): Иигэжэ оролго – түрүүн һураад, һүүлдэнь үүдэ татаха гээшэ Агын буряадуудта урдань үзэгдѳѳгүй гурим юм (Д. Эрдынеев); үбһэндэ оролго үбһэ сабшаха үеын эхин (начало сенокоса): Юуб гэхэдэ, үбһэндэ оролгые эртээнһээ шиидхэхэ, али бүхы ажал дээрэ хүдэлдэг залуушуулай эдэбхи үргэдхэхэ тухай хѳѳрэлдэхэбди (Ц.-Д. Хамаев); хүсѳѳрѳѳ оролго хүсэ хэрэглэлгэ, хамааралга (вмешательство): Бэе махабадуудтань хүсѳѳрѳѳ оролгон болоно, тиимэ дээрэһээ бэе махабадуудынь эсэргүүсэнэ ха юм (Ж. Балданжабон); нэбтэрэн оролго нэбтэрэлгэ, бэелүүлгэ (проникновение): Мүн манай ажабайдалһаа ташха онсо ямар нэгэ үзэл бодолой, үзэл сурталай нэбтэрэн оролготой тэмсэхэ байһамни эли (Ц. Цырендоржиев); 2) орошо (поступление чего-л., приход); 3) саг зуурын амаралта, сайлалга (перерыв, отдых во время сенокоса, жатвы и т. п. для завтрака, обеда или ужина): Баһа косилкашан, тармууршанай хажууда ошожо, эдэ үхибүүд юундэ оролгодоо оронгүй, тугаарһаа хойшо сабшаһан, тармаһан зандаа ябанаб гээд асууна (Х. Намсараев); 4) ажал хэхэ нэгэ хэһэг саг (промежуток времени, за который должны работать, присест): Залхуураагүй һаа, хойноһоонь ошоходотнай болохо, ѳѳһэдынтнай хэрэг, би ойн соорхой соо нэгэ оролго үбһэ ѳѳртѳѳ сабшахамни (С. Цырендоржиев).