ОРОЙ I

юум. н. 1) юумэнэй эгээ дээдэ заха, тала (вершина, верхушка, макушка): Һаруулшаг боложо, һалхинай бага хүсэеэ буураашье һаань, нарһан ой хүүеэтэй, оройгоороо гүрбэжэ, уйлалдан, һугшаралдан байһандал үзэгдэнэ (Ц.-Д. Хамаев); Yндэр хадын оройдо / Аршам саһан ороо. / Тэрээниие хайлуулха наран гараагүй (таабари, үһэнэй сайха); шобхо орой ёрогор, шобогор, хурса үзүүр (остроконечная вершина): Зулгааг ута нарһадай шобхо оройнууд зунай аалин һэбшээндэ найгалзажа, шэлбүүһэ мүшэрэй, ургы сэсэгэй, дабирхайн үнэр хамар сорьён анхилна (М. Осодоев); добын орой гүбээгэй эгээ дээрэхи хэһэг (вершина холма): Хоёр ехэ сѳѳрэмэй саанахи добын оройдо яяр муухан гэр харагдана (Ч. Цыдендамбаев); 2) гэрэй хушалта (крыша): Һалхи һамаашьегүй, хүхэльбэ сэнхирһээ наран игаажа, гэрэй орой дээгүүр һууһан борбилоонууд ехэ ажалай урда тээ суглаа хэһэндэл шулаганалдана (Ц.-Д. Хамаев); 3) малгайн гадар, малгай гадарлаһан бүд (верх, покрытие шапки): Буряад ноёниинь хурьган дотортой сагаан шэршүү дэгэлтэй, шара дурдан бүһэтэй, хамба хилэн оройтой, маньчжур залаатай, хара халюун малгай һэхэжэ үмдэһэн, гуша һайн гарамгай наһатай хүн (Х. Намсараев); 4) толгой, зулай (голова, темя): Тиин ябатаршни гэб гэнтэ шанха орой дээрэшни мүнгэн хонхо жэнгиршэхэ (Б. Мунгонов); олоһоноо оройдоо, хараһанаа хажуудаа хэхэ.