ОРИЛОО(Н)

(н) юум. н. 1) хашхараан, хуугай, оог (крик, вопль): Эхын нюдэндэ гэгээн сагаан үдэр гэнтэ харанхы балай боложо, басаганай хэлэһэн баярай үгэнүүд уйдхар гашуудалай орилоон боложо дуулдаба (З. Гомбожабай); 2) бархираан, уйлаан, шашхаан (плач, рыдания): – Ши ходол һай хэхые оролдохош, – гэжэ тэрэ орилоон соогоо һүүхирбэ (С. Доржиев); орилоон бархираан уйлаан, шашхаан (рыдания, плач): Мориндоо мордожо үрдигшэдынь ой худар гүйлдэжэ ябаһан хорхойдо хориггүй хүнүүдые намнажа, морин дээгүүр ташуурдан, оог хуугай, орилоо бархираа зэдэлүүлбэ (Б. Санжин, Б. Дандарон).