ОРБОЙХО

үйлэ ү. 1) үрзыхэ, арбайха (быть взъерошенным или лохматым): Толгой дээрэнь шэнгэхэн сайбар үһэн орбойно (Ч. Цыдендамбаев); орбойхо нарбайха онгиихо, набтайха (быть лохматым, неопрятным): Набтархан хуушан байшан соо бүгшэм халууншье һаа, гэрэлтэй һонорхон, орбойһон нарбайһан үлүү дутуу юумэн үгы, нягта зохид, шалань хамагдаһан яндагар сэбэр байна (Ц. Дон); 2) ёдойхо, ёройхо (торчать, выделяться): Гэбэшье моринойнгоо гэнтэ зогсошоходо, зоболонтойгоор зүүдэлжэ ябаһанаа һэрихэдэл гээд, бүрэг-барагта шохооржо харан гэһээнь, урдань ганса һэеы гэр орбойжо байба (Б. Санжин, Б. Дандарон); Саһан дээрэ орбойһон хүнэй малгайе харажархиба хаш, зогсошобод (Д.-Д. Дугаров); 3) шэлж. үзэмжэгүй байха, муухайгаар харагдаха (быть невзрачным, плохоньким): Үндэһѳѳрѳѳ урбалдажа унашаһан мантан томо шэнэһэнэй узууртахи нүхэн соо орбойһон заахан балгааһан тээшэ Дагбаев зааба (В. Гармаев); 4) шэлж. сухалдаха, хэмһээ гараха (выходить из себя).