ООСОТОЙ

тэмд. н. 1) үсѳѳн, олон бэшэ, хомор (редкий, в небольшом количестве): Үшѳѳ нэгэ онсолон дурдаха юумэн бии: нагаса аба ехэ оосотой үсѳѳн үгэ хүүртэй хүн hэн (В. Намсараев); 2) ая соо, таатай, зохид (тактичный); 3) хэлэгшын үүргээр хэрэгл. үсѳѳн, хаа-яа (редко): Һүүлэй үедэ Сэрэнэй манайда ерэхэнь оосотой.