ООГЛОО(Н)

(н) юум. н. 1) хашхараан, һүхирѳѳн (крик, громкий возглас): Жаргалай ооглоонһоо Галдан Баторович Шулуун хоёр залд гэлдээд, сонхоор шагаахаяа болижо, урда урдаһаа хараба (Д. Эрдынеев); 2) дуудаан, шанга абяагаар хүнэй анхарал таталга, хүниие нэрээрнь дуудалга (окрик, оклик): Гол үйлсѳѳрнь магазинай гэр шэглүүлээд галгюулжа ябатарнь, «Ханда-аа!» гэһэн танил хоолой дуулдажа, тэрэ сошон морёо татаад, энэ ооглооной гараһан зүг тээшэ шэртэбэ (Д. Эрдынеев).