ОНСОГОЙ

1. тэмд. н. тусхай, тусгаар, онсо тусгаар, юрэ бусын (особенный, особый, исключительный, чрезвычайный): Онсогой хэлбэри маягтай эдэ дүшэ гаран люстрануудые аргагүй болгоомжотойгоор буулгаад, зүйл бүхэнииень аршаха, угааха гээшэ баһал хүшэр ажал юм. Гэбэшье театрай хүдэлмэрилэгшэд энээндээ яһала дүршэнхэй (Буряад Yнэнһѳѳ); онсогой ба бүрин эрхэтэ элшэн сайд гадаадын харилсаанай эгээ дээдэ зэргэ (чрезвыйчайный и полномочный посол): Буряад Уласай Толгойлогшо Алексей Цыденов Ород Уласта Израилиин онсогой ба бүрин эрхэтэ элшэн сайд Александр Бен Цвитай уулзалга үнгэргѳѳ (vtinform.ru); 2. наречи 1) тон, маша, тусхай (особенно, особо, в особенности): Харин хоёр ангуушадай зүүн урда онсогой үндэр уулын ара хүбшэ гэзэгэтэнэ (Д.-Д. Дугаров); 2) аминдань, амяарнь, тусгаарлан, тусхайлан (отдельно, особенно).