ОНОЛ

юум. н. 1) арга, оншо, дүрэ (ловкость, умение); онол арга (гү, али тодхол) арга дүрэ, юумэ бүтээхэ эрхэ нүхэсэл, боломжо, үйлэ ябуулгын түлэб (метод): Тэдэнэй дундаһаа илагшадые тодоруулхадаа, хэр олон хүүгэдые хэр эршэтэйгээр буряад хэлэнэй оршондо оруулнаб, зааха ба хүмүүжүүлхэ ашаг үрэтэй онол аргануудые зохёохо ажал ябуулга, туршалгын программанууд гэхэ мэтэ хараада абтаа (vtinform.com); Үбгэжѳѳлэй хэрэглэмжэгүйнь, хэлэдэг онол тодхол гэдэгынь олондо таабари болон үлэдэг байба (Ц.-Д. Хамаев); онол аргашан зааха арга зохёогшо (методист): нэмэлтэ болбосоролой онол аргашан; 2) будд. дүй, дүршэл, ойлголго (практический опыт, понимание); 3) будд. шармайлга, эрмэлзэл, һанаашал, һанаашархалга (стремление, намерение); 4) монг. эрдэм ухаан, шэнжэлхы ухаанай юрэнхы заршам, практикада үндэһэлһэн шэнжэлэлгын һуури, тобшолһон дүнгэлтэ (теория): Олон тоото баримтануудые шэнжэлэн, хэлэнэй хүгжэлтэ тухай онол гаргагдадаг байһанинь мэдээжэ (Л. Бадмаева).