ОМОГТОЙ

1. тэмд. н. 1) нэрээ хаража, хэбэрээ хараһан, бэеэ хүндэлһэн, омогорхолтой, омоголон (гордый, с чувством собственного достоинства): Мүн Балдан эсэгэньшье омогтой нюдѳѳр бултанай шарай харасагаан зогсоо һэн (С. Цырендоржиев); 2) бардам, бардамхуу, ехэрхүү, дээрэлхэг (важный, надменный): Энэ хонишон абгаймнай һарадаа хүрэшоод ябана хаш, тэнзэгэр гэдэһэеэ урагшань түреэд, омогтой юумэ алхалхадал гэнэ (Ц.-Ж. Жимбиев); 3) обтой, согтой, дорюун, абьяастай, залитай (бодрый, воодушевлённый, энергичный): Энэ үедэ Гаврюша ехэл омогтой, ехэл хүхюу, иигээд саашаа юун тухай хѳѳрэлдѳѳн бологшо ааб гэжэ тэсэжэ ядан, хүлеэжэ һуугаа һэн (Х. Намсараев); омогтой баяртай (гү, али дорюун) урма зориг ороhон, урмашаhан, согтой, залитай (радостный, воодушевлённый): Хэрэгээ урагшатай һайнаар бүтээһэндээ омогтой баяртай ябаһан агроном колхоздоо бусахаа яаража, үглѳѳгүүр эртэхэн бодоод, хотоһоо мордоһон байгаа (Ц. Дон); Тиигээд тэндэһээ нэгэ-нэгэ таба һүрэдэг буу, һомо, граната абажа, бүришье омогтой дорюунууд болобо (Х. Намсараев); ○ олзотой гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.; 2. наречи бахархажа, омогорхон, бардамаар (гордо, с гордостью, с высоко поднятой головой): Тиигэбэшье холын фронт мордоһон баабайнгаа орондо адуушан болоһондоо омогтой ябадаг (М. Осодоев); омогтой томоотой түбшэнѳѳр, бодолтойгоор (горделиво, степенно, с чувством собственного достоинства): Ехэхэн һү һааһан эхэнэрнүүдынь хүнэгүүдээ даажа ядаһан шэнгеэр үргэжэ, омогтой томоотой янзаар нам-нам гэшхэлнэ (Ц. Дон).