ОЛИГТОЙ

1. тэмд. н. 1) зохисотой, боломоор (путный, толковый): Улад зон олоншье һаа, улаан гараараа олигтой юумэ хэхэгүй байһыень Шагдарон тухайлан, колхоздо байһан хууша хаашан, шэнэшье үбһэнэй машинануудые бүридхэн бодхоожо ябуулаа (Ц.-Ж. Жимбиев); 2) һайн, гуримтай, таатай (хороший, приличный, порядочный): Селенгинск тухай хэлэхэ болоо һаа, юун олигтой хото гээшэб, заахан тосхон ха юм (Б. Санжин, Б. Дандарон); 2. наречи мүртэйгѳѳр, һайнаар (толком, путём): Һард гэһэн юумэнһээ сошожо, айжа, ороолон шүдхэрнүүдые һанаандаа оруулжа, олигтой унтагдабашьегүй (Ц.-Д. Хамаев); 3. хэлэгшын үүргээр хэрэгл. ашагтай, туһатай, тоолхотой (имеет толк); олоной олигтой (Оньһ. ү.) олон хүнэй эблэржэ юумэ хээ һаань мүртэй юумэ гараха (общая работа даст хороший результат): «Ганса нэгэ хүн hаа, юу хэжэ шадаха байгааб? Олоной олигтой гэжэ хадыешье урбуулжа шадаха байна даа», – гэжэ Намсарай энэ үедэ сэдьхэжэ ябаа hэн (Ж. Балданжабон).