ОЛИГ

юум. н. 1) хэрэгтэй байлга, һайн шанартай, хэрэгсээмээр байлга (пригодность, хорошее качество): Огторгой дураараа, олиг хабаараа (Оньһ. ү.); олиг оромгүй дэн ехээр, дан үлүү, угаа, хэтэ (очень, сверх): Үнэхѳѳрѳѳшье, үлүү газар Лонхо хашхарха хараахагүйһѳѳ гадна Жалмын хүүгэдтэ олиг оромгүй мээхэйрдэг, заримдаа ута гэгшын һабаа саахар асаржа үгэдэг һэн ха (Д. Батожабай); 2) томоо (степенность): Тиихэдэнь эмниг боро бүри ехээр гааража, олигоо алдан аашална, энэмни бэеэ гэмтээжэ орхино аа гү гэжэ һанахаар болоно (Ц.-Ж. Жимбиев).