ОЙРЫН

тэмд. н. 1) дүтын, хажуудахи (близкий, ближний, ближайший): Намжил түрүүлэн ойрын стулда хүндѳѳр һуушажа, хоёр гараараа нюур уруугаа һалхи һэбинэ (А. Жамбалдоржиев); дүтэ ойрын хажуудахи, холо бэшэ байһан (ближний, ближайший): Һарата сэлмэг һүни саһата ой тайга соо угаа һаруул, дүтэ ойрын юумэн сохом харагдана (С. Доржиев); холо ойрын холо дүтын (дальний и близкий): Холо ойрын газарһаа адуу даража асараад, байтаһа шарууһалжа, энэ хушуун дээрэ тайлга тайдаг байһан гэхэ (Б. Мунгонов); ойрын үедэ һаянай, һүүлшын үдэрнүүдтэ (в последнее время): Юундэб гэхэдэ, эсэгэнь жара хүрэжэ ябабашье, ойрын үедэ ходол һургаал хэлэдэг болошоо, үтэлнэ хаш гэжэ Санжа бододог (А. Ангархаев); 2) шэлж. түрэл, дүтын, оюун сэдьхэлэй талаар дүтэ (близкий, родной): Дүү хүбүүн бидэ хоёр Дулсанай ойрын хүнүүд хадаа, тэрээхэн хүбүүе үншэрѳѳнгүй хүмүүжүүлхэ хэрэгтэнь энэ нүхэр Зундуевта туһалха гэлсээбди (Б. Мунгонов); ойрын хани нүхэд үнинэй, эжэл болоһон нүхэд (близкие, закадычные друзья): Бишыхан Коля Доржо дяди хоёр бүришье ойрын хани нүхэд болошонхой (Ч. Цыдендамбаев).