ОХОР

тэмд. н. 1) богони, набтар, оодон, газарлиг (короткий, невысокий, приземистый): Модоо городой улад охор үмдэтэй ябадаг болоогши (Ц.-Ж. Жимбиев); охор богони(хон) ута бэшэ, тагтагар (короткий): Буудуулжа, бутаран унаhан томо хүмэг шулуунай hуури таhа сабшуулhан мүшэрэй узуур шэнги охор богонихон болошонхой хабсагай хададаа няалдан тобхойно (Г.-Д. Дамбаев); охор һүүл хүн, амитанай нюрганай үзүүртэ байдаг багахан яһан (копчик, копчиковая кость): Юрэдѳѳ, иигэжэ мухарин унажа байжа энеэһэн хүниие охор һүүлээ үбдэхѳѳгѳѳ гэлсэдэг (Ц.-Ж. Жимбиев); охор хүлтэй богони хүлтэй, газарлиг (коротконогий); 2) богони, бага, удаан бэшэ (непродолжительный, короткий – о времени): Энэ даабариие, энэ болзорые Сукоев балай тообогүй: тэрэ дайнай гал соо энээндэ орходоо, охор болзортой аад, энээнһээ арба дахин хатуу даабаринуудые абадаг һэн (Ж. Тумунов); 3) шэлж. богони бодолтой, холын бодолгүй (недалёкий, недальновидный): Хан-Хюрмас тэнгэри / Охор һанаа һанаалжа, / Уйтан сээжэ сээжэлбэ (Ц. Дон); охор ябадал холын бодолгүй ябадал (недальновидный поступок).