ОГЛО

, оглоро шангадх. ү. оройдонь, һуга, мулта, ходо (вы-, совсем, напрочь): Шарга дээрээ хэжэ ерэһэн лоомоо абажа, хүндэлэн доогуурнь шаажа, няалдаһан хүйтэн газарһаань огло үргэжэрхибэ (Ц.-Д. Хамаев); Шуургата һалхин улам шангаар ордоһолжо, эндэ тэндэ модоной унаха хухархань, хабсагай байсануудһаа томо томо шулуунуудай оглоро һүрэн хиидэхэ мухарихань жэхыдэһэ хүрэмэ аймшагтайгаар соностоно (Б. Мунгонов); огло һамна дэлдэхэ бута сохихо (сбивать напрочь): Ѳѳдэнь хаяһан шулууниинь / Улаан галаар мушхаржа, / Орой дээрэнь унаба, / Уураг шуһан тархииень / Огло һамна дэлдэбэ (Х. Намсараев); огло татаха һугалха, ходолхо, ходо татаха, һуга татаха (вырывать с корнем): Хуургаһан сооһоо огло татажа асарһан хара шулууниинь түүдэбшэ соо шатажа, халуу ульһаяа хажуу тээшэнь хаяжа, Шампии баабайн нюргыень аятай зохидоор шарана (А. Шадаев); огло татагдаха һугалагдаха, ходорхо, ходо татагдаха, һуга татагдаха (вырываться, выдёргиваться с корнем): Үншэн хабһанайм оёорто нюугаатай үншэрһэн мэдэрэлни аяар дороһоо огло татагдажа, гашуун урасхал гаргаһан нёлбоһон боложо монсогойрбо (Ц.-Д. Хамаев).