ОБТОЙ

тэмд. н. 1) согтой, дорюун, абьяастай, омогтой (бодрый, жизнерадостный, задорный): Обтой согтой, омогтой залуу поэт Даша Дамбаев ендэр дээрэ гүйжэ гарашаба (Ч. Цыдендамбаев); обтой омогтойгоор бахатайгаар, сэдьхэл хангалангаар, урматайгаар (воодушевлённо): …Харин манай нютагта хамтын ажал тогтожо, үгытэй дунда шадалтан хамтаржа, ажал хүдэлмэриеэ хамтаараа бүтээжэ байнамди гэжэ обтой омогтойгоор хѳѳрэлдэдэг болобо гэлсэгшэ (Х. Намсараев); 2) шуналтай, абьяастай (страстный, имеющий влечение к чему-л.): Шэрнинэй хэбтэхые харахадаа, басаганай шуһан һудаһан соогуураа бурьялаад, наһан соогоо зүрхэлѳѳгүй алхасада хүргэн алдабашье һаань, бэеэ шанга баряадхиба. Энэ обтой охиндо диилдэжэ, ахир һулаяа харуулхагүй гэһэн бодолдо тэрэ эзэлэгдэнэ (Б. Шойдоков); обтой шуналтай абьяастай, хорхойтой, оролдосотой, шармайһан (страстный, усердный, рьяный): Гэнэн шэнэхэн ажалшадые ажалда дүршэлтэй мэргэжэлтэй болгохоһоо гадна, унтаршагүй обтой шуналтай болгожо, ѳѳһэдынгѳѳ халаанда колхоздоо һайн хүнүүдые бэлдэжэ үгэдэг… (Х. Намсараев); обтой халуун шунал бии шадалаараа, аргагүй ехээр оролдолго, шармайлта (большое, горячее рвение, страсть): Харин обтой халуун шуналгүй, шулуун хатуу зориггүй эрдэмтэ гэжэ байха ёһогүй (Ч. Цыдендамбаев); 3) баруун бур. һүбэлгэн, һанаамгай, һанамһар (находчивый, изобретательный): анда обтой.