ОБОР I

1. тэмд. н. 1) тулюур, муухан, үрсэгэр (плохой, неказистый, невзрачный); обор гэр муухан гэр, гэрсэр, гэршүү юумэн (домишко); 2) хори хүндэ, нобшо бэетэй, маряатай, адар мунайд (грузный – о человеке): Юрэдѳѳ Федор Дамбаевич Надмитовһаамнай дээрэ хүн олдохогүйл хаш даа. Балбайжа, обор хүндэ, удаан хүн ааб даа, хѳѳрхышни (Б. Мунгонов); обор хүжүүн хүдэр, багжагар, шиираг (крупный, крепкий, плечистый): Обогор томо, обор хүжүүн Балдан бултанай урда зогсожо, салигар үргэн хажуураараа хоёр һѳѳмѳѳр эдюулэн сабшажа оробо (Ч. Цыдендамбаев); 2. наречи ѳѳдэгүйгѳѳр, бирагүйгѳѳр, ээлтэй (так себе, неважно); обор үбгэнѳѳр муугаар, шадалаа бараһан, тэнхээ алдаһан хүн шэнги (старо, устало): Владимир Яковлевичын бии болоһоной хойно Илья Ильич бүришье обор үбгэнѳѳр, бүришье ууртай барагараар харагдана (Ч. Цыдендамбаев).