ОБООХОЙ

1. юум. н. 1) шобойлгон табиһан юумэн, дээрэ дээрэһээ хаягдаһан юумэн, нэгэ газарта сугларһан, сомоотой жэжэхэн юумэн (кучка, небольшая насыпь): Лёнхобо алишье обоохой дороһоо ама сагаан хулгана гарана аа гү гэжэ айжа ябаһаар һааташана (Ц.-Ж. Жимбиев); 2) һургааг ѳѳдэнь бэе бэедэнь түшүүлээд, үзүүрнүүдыень нугалан холбожо, дээрэһээнь элдэб юумээр хушаһан гэр (чум): Олонхинь шара һэеы обоохой гэртэй, зариманиинь холтоһон урсатай (Б. Санжин, Б. Дандарон); Обоохой гэртэй хамнигадай / Огсомш гээшэнь аргагүй (Арадай дуунһаа); 2. тэмд. н. ямар нэгэн юумые обойтор сомоһон, обойлгоһон (нагромождённый, сваленный в кучу): Сибирцев таягайнгаа хүсѳѳр арайшье гэжэ агын амһарта ошожо, обоохой хүр дээрэ мүлхин гараад, тойрожо хараашалба (Д.-Д. Дугаров); обоохой шорой нэгэ газарта адхаһан шорой (кучка земли): Губиин һалхинда үлеэлгэхэгүйн тулада хабтагай модоор налуулжа хаяалагдаһан обоохой шорой, тэбхэрлүүлжэ хэгдэһэн дарзага бодхоогдонхой (Д.-Д. Дугаров).