ОБО

: обо-собо, обоо-собоо 1. тэмд. н. обоорһон, олоороо сугларһан, нэгэ газарта түглытэр сугларһан (выпуклый, вздымающийся, наваленный кучей): Тиигээд эсэгэнь агнажа гараад, үдэшэниинь ерэхэдэнь, хүбүүниинь обоо собоо модо суглуулжа ташажархёод, тогоо модоор хээб гэжэ, арбаад модон тогоо галдаад һууба (Арадай онтохонһоо); Нүүжэ ерэһэн айлай обо-собо юумэнүүд эндэ-тэндэ хэбтэнэ; обо-собо балсангууд багжагар, бүдүүн ехэ, гүрылдэжэ, булхалзажа байһан шүрбэһэн мяхан (крутые узлы мускулов); 2. наречи бэеэ хэлхэлзүүлэн (вздрагивая всем телом): обо-собо энеэхэ.