ОБИЛГОГҮЙ
тэмд. н., баруун бур. 1) аягүй, маягладаг, зохидгүй (бестактный, легкомысленный): Обилгогүй хүн орон дээрэһээ унаа (Оньһ. ү.); 2) ага юрэ бусын, онсогой, гайхалтай (из ряда вон выходящий): обилгогүй хүсэтэй хүн.
тэмд. н., баруун бур. 1) аягүй, маягладаг, зохидгүй (бестактный, легкомысленный): Обилгогүй хүн орон дээрэһээ унаа (Оньһ. ү.); 2) ага юрэ бусын, онсогой, гайхалтай (из ряда вон выходящий): обилгогүй хүсэтэй хүн.