НЮРУУ

1. юум. н. 1) юумэнэй дээдэ тала, юумэнэй дээгүүрхи, талмай (поверхность чего-л.): Һарын сухигар сагаан гэрэл талын нюрууда шэнгэжэ эхилээд, һураггүй саана холо хүрэтэр юумэн обёорогдодог болоһон байба (А. Жамбалдоржиев); далайн нюруу далайн уһанай дээрэхи үе (поверхность моря): Зүүн гар тээнь алдарта далайн нюруу үглѳѳнэй наранай элшэ доро нюдэ һаргамаар сайбалзан зэнхынэ (С. Цырендоржиев); 2) далан, орой; һубаряа ууланууд (гребень; горный хребет): Аладай үндэр нюруунууд хангай дайдын ямар нэгэ дуулдашагүй дуу хүгжэм шагнан дууража байһандал, хүхэ уняар соогоо хамаг дараша баялигуудаа, зэрлиг ан амитадаа нюунхай, амгалан, тэниглэн оршоно (Д.-Д. Дугаров); һуриин нюруу һүриин орой дээрэхи гүбэгэр далан, гол (гребень скирды): Тиигээд һүриингѳѳ нюрууе тарган мориной нюрга хирмаһандал, уран гоёор һамнажа, хүндэлэн байһан һогооборнуудые хажуу хударнь хэбтүүлнэ (Ж. Тумунов); хадын нюруу хадын хяра (гребень горы): Боро һаарал зүһэтэй үүлэнүүд бэеэ хумин хүндэлдижэ, хадын нюруу дээгүүр зурууд зурууд болон тэнсэлдэнэ (Ц. Дон); 2. тэмд. н. дээгүүр, бараг, һайн, боломоор, болохоор, таарама, зохистой (недурный, подходящий, сносный): шэг шарайгаар нюруу; 3. наречи хэм соогоо, дунда зэргэ, барагтай; хүрѳѳ (подходяще, достаточно, ничего, относительно недурно; в меру): Бэшэнииньшье, юрэдѳѳ, нюруу ха даа. Иимэ гоё байдалтайбди гэжэ манда һайрхаха гээ юм хаш даа (Ц. Шагжин); Хүхилгэмнай нюруу болог даа, үлүү гарахаа байна.