НЮДАРХА

үйлэ ү. 1) сохихо, түлхихэ, дайраха, нэшэхэ, дэхэхэ (толкать, бить, ударять, напр. кулаком, локтем): Теэд нэгэ яндан ѳѳрынь үеын хүбүүхэнэй шодойжо байхадань урмаа таһаржа, нюдаргаа зангидан, тэрэниие занаад, нюрга руунь нэгэ нюдараад гүйшэнэ (Ц. Шагжин); Сарбуудаа сэрбэжэ байһан томо шүрэтэй эрхиеэ хажуудаа табижа, үбэр соонь хабһыень нюдаран байгаа зэд хүрдэеэ гаргаба (Д. Батожабай); ◊ хахаһан дээрэнь нюдарха нэрбэхэ, нэмэлтэ һаад ушаруулха (добивать): «Хахаһан дээрэ нюдарха» гэдэгтэл, нёдондо зун шэнэ гэрни галдуулшаба (Б. Мунгонов); 2) мүргэхэ, дайраха (кидаться, бросаться, напр. о ястребе, налетающем на птицу): Тиигээд тэрэ эхэнэрэйнгээ алтан загаһан болоод, далайншье оёорто ороо һаань, акула болоод залгиха; жэргэмэл болоод, огторгойдо дэгдээшье һаань, харсага болоод нюдарха – тиимэл эрэ хүнэй эрмэлзэлые мэдэрэгшэб! (Ч. Цыдендамбаев); 3) хониной гү, али ямаанай арһа үбшэхэ (свежевать баранину или козлятину).