НЁЛБОХО

үйлэ ү. аман соо сугларһан шүлһэ, мэнгир газаашань гаргаха (плевать): Хурьган хормойнуудаа хоёр тээшэнь шуужа, бүһэдѳѳ хабшуулаад, хүдэр хара гарайнгаа альганда нёлбоод, мэлигэр һургааг ѳѳдэ абиржа оробо (Б. Санжин, Б. Дандарон); хард (гү, али пяас) гэтэр нёлбохо, шалд байса нёлбохо эршэтэйгээр аман соохи мэнгир гаргаха (смачно плевать): Тиин хард гэтэр нёлбоод, тэрэнээ жалжагы гуталаараа дэбһэн гэшхэжэ, амидашанхай юумэ һүрѳѳтэй үндэр хашаа соогоо ороод, хаалтыень хаб-яб хүшэжэрхибэ (М. Осодоев); Адагуусан шэнги доромжолуулбашье, үнѳѳхи залпагар муухай Шадааниие ойро дүтэшье үзѳѳгүй, хабтагар зузаан нюур руунь пяас гэтэр нёлбоод лэ ябуулагша бэлэй (М. Осодоев); Ехээр хоролхоһондоо гэдэргээ эрьежэ ерээд, забгүй таалалдажа хэбтэһэн инаг хоёрой хүнжэл дээрэ шалд байса нёлбоод, газаашаа гарашаба (Д. Батожабай); ◊ хүлѳѳ жиигээд, хүйһэндѳѳ нёлбохо; гэдэргээ хаража, гэдэһэндээ нёлбохо сэдьхэл тэнюун, һанаа амар байха (жить без проблем, ≈ жить припеваючи, плевать в потолок): Мүнѳѳ иимэ үедэ байшан гэр соогоо шэнэһэн түлеэ нижаганаса түлеэд, хүлѳѳ жиижэ, хүйһэндѳѳ нёлбожо хэбтэнэ бшибы даа (Б. Санжин, Б. Дандарон).