НЯҺАЛХА

үйлэ ү. 1) биса дараха, бизалха, хабтайлгаха, тэһэлхэ (давить, расплющивать): Шамдаа дурагүй ерээ һаа, эдэнэршни хожом шамаяа хюурһа няһалһандал няһалха (Ч. Цыдендамбаев); 2) тас гүүлэхэ (щёлкать); духа (сохо) дээрэнь няһалха дунда гү, али долёобор хургаяа эрхы хургаараа тэбхэдэн хүнэй духа руу гэнтэ буулгаха, табиха (щёлкать по лбу); 3) шэлж. алаха, ами таһалха (убивать): «Эх, эгээл энээхэн һамбаанда нэгэл няһалхада дүүрээ һэн ха даа» гэжэ досоогоо шэбшэбэшье, «хожомой тоосоон гэжэ байха даа» гэжэ бодобо (Д. Батожабай); Хоюулыетнай гоёор няһалаад, нэгэ нүхэ руу хэжэрхихэб (М. Осодоев).