НУРАХА

үйлэ ү. 1) хэмхэрхэ, хэмхэрэн унаха, хэмхэ бууха, һандарха (обваливаться, обрушиваться, оползать): Тээсгэн һая, айхабтар хүсэтэй шуурга һалхинай, аадар бороогой үедэ хада хабсагайнууд нуража, үнѳѳхи агы нүхэмни һандаржа, зосоохи нюусаяа нээжэрхёо (Б. Мунгонов); Эрэ хүн эндүүрдэг, эрье ганга нурадаг (Оньһ. ү.); ◊ зосоо нураха атаархаха, обтохо, хоро шараа бусалха (завидовать, зариться, злиться): Энэ Манжуур ошохонь гээшэ, тэндэһээ торго дурдам асарха байха, магад алташье оложо болохо гэжэ һанахадаа Гомбын зосоо нуража, шарань бусалхадал гэбэ (Ж. Тумунов); 2) хүлһэндѳѳ, шээһэндээ шатаха, хордохо, шардаха (подопреть – о коже): Гар дээрэхи яра нураба.