НОМТОЙ

тэмд. н. 1) эрдэмтэй, һургуулитай, гэгээрэлтэй, болбосоролтой (грамотный, образованный): — Һии-һии-һии, Рабданбгай, тан шэнги һургаалтан һаа, тиихэшгүй хүн һаабзаб даа. Теэд… теэд тиимэ ехэ номтой бэшэ хадаа… (Б. Мунгонов); эрдэм номтой һургуулитай, болбосоролтой (образованный, грамотный): Энэ үбгэнтнай эрдэм номтой бэшэ даа, хѳѳрхэй (Ф. Цыденжапов); буруу номтой буруу үзэлтэй, ондоо бодолтой (инакомыслящий): – Буруу номтой шүдхэр, хүншье болоһоор бэеэ угаажа үзѳѳгүй ёһотойш (Ц. Шагжин).