НЭРЭГҮЙ

1. тэмд. н. 1) нэрэ үгтѳѳгүй, нэрэтэй болоогүй (не имеющий имени, безымянный, анонимный): Замдаа эрьедэ тогтожо, нэрэгүй горхоной адагта хонолго табиха ушартай болоо һэмди (Б. Мунгонов); нэрэгүй бэшэг хэнэйшьеб бэшэһэниинь мэдэгдээгүй бэшэг (анонимное письмо): Угрюмовһаа бусажа ерэхэдээ боһого дороһоо олоошо тэрэ нэрэгүй бэшэг тухай Танида хэлэлтэй гү, али үгы гү гэжэ Доржо бодомжолно (Ч. Цыдендамбаев); нэрэгүй хурган хүлэй гү, али гарай дүрбэдэхи хурган (безымянный палец): Моходой зүүн гарайнгаа нэрэгүй хургаар бишыхан улаан модон тагша соохи архияа сэржэмдэбэ (А. Ангархаев); ◊ нэрэгүй нэхытэ хэншье, юуншье үгы хүн (человек без роду и племени): – Нэрэгүй нэхытэ бэшэ, Прохор Петрович Шариков гээшэб. Антоновкын аха заха үбгэн гээшэб (Ж. Тумунов); 2) үрэгүй, тоолхогүй (бесполезный, напрасный): Абашни гэрһээш гаранагүй, хүбүүемни зон айл болгобо, эсэгэ ябаһанай нэрэгүй хүн байба гээшэб гэнэ һэн (Д. Эрдынеев); 2. наречи 1) шангадх. ушаргүй, шангаар, бүхыгѳѳрѳѳ (вовсю, сильно, напропалую): Нэгэ поездын ямбатай гэгшээр уухилан, яаралгүй ошоһонойнь удаа нэрэгүй хашхарһан дошхон түргэн поезд ерэжэ, гансата тогтошобо (Ж. Тумунов); 2) таһалгаряагүй, үргэлжэ (то и дело, беспрестанно, без конца): Нюдэнһѳѳнь нэрэгүй гоожоһон нулимса, гомдолынь Тамарын шарайе муухай, хабдартай болгожорхибо (С. Цырендоржиев); 3) гэнтэ, ямаршье шалтагаангүйгѳѳр (вдруг, ни с того, ни с сего): нэрэгүй гомдохо; 3. хэлэгшын үүргээр хэрэгл. ямаршье үрэгүй, тоолхогүй (не к чему, не следует, бесполезно): Аяар арбан жэл һураһанайшье нэрэгүй юм гээшэ ха даа (Ц.-Д. Хамаев).