НАРИИХАН

, нарихан тэмд. н. 1) бүдүүн бэшэ, суурагар, жэрбэгэр, жэбжэгэр (тоненький, стройный): Таня нариихан сагаан гарнуудаараа нюураа бүглѳѳд, бэеэ барингүй уйлажа, ѳѳрынгѳѳ унтадаг бишыхан таһалга худар гүйжэ орошобо (Ч. Цыдендамбаев); Нюрга руунь яамаршьеб нарихан түмэрѳѳр байлгажархихадань, арай хүл дээрээ тогтоһоноо Дугар ойлгобо (Б. Шойдоков); нариихан бэе суурагар, жэрбэгэр бэе (стройный стан): Үндэр нариихан бэетэй, ялаганаһан томо хара нюдэтэй, буржагар үһэтэй хүбүүе хоёр басагад абаһаар лэ һайхашаашоо даа (Г. Дашабылов); 2) үргэн бэшэ, уйтахан (узенький): Хүндэлэн модо дэбдижэ, зуун жэлэй эхиндэ хэгдэһэн энэ нариихан тракт яһала сэхээр хүбшэ тайга соогуур, олон уһа голнуудые, намаг налхиие хүндэлэн гарана (В. Гармаев); Һүүлдэнь нарихан орон дээрэһээн палатын үүдэн тээшэ толгойгоо хазайлган, харасаа шэглүүлээд, Санжын ороходо хэбтэгшэ һэн (А. Ангархаев); 3) дээгүүр, хонгёохон, шэнхинүүр – абяан тухай (высокий, звонкий – о звуке): Гэр дотор үзэгдѳѳгүй номгон байдал эзэрхэжэ, бүхэ нойроор унтаһан Эмчи Сономой хамар сооһоо нариихан эшхэрээн соностожо байгаа һэн (Д. Батожабай).