НАРАЙХАН

1. тэмд. н. 1) тон нарай, уһа нарай (крошечный, новорождённый): Эжыдээ эрхэ хүүгэхэн, бүүбэйхэн, бүүбэй, / Элдин үлгыдѳѳ унтаарай, бүүбэйхэн, бүүбэй. / Эрхэ бэрхэ тангилхам, нарайхан бүүбэй, / Эрхим дангина болоорой, нарайхан бүүбэй (Б. Сэрсэгмаа); 2) һая ургаһан жэшээнь, ногоон тухай (молодой, свежий – о растениях): Ажалда алжааһан морид үе-үе турьяжа ябаад, тархяа үргэнгүй, нарайхан зѳѳлэхэн ногоо зулгаажа мэдэбэ (Ц. Дон); 2. юум. н. 1) нялха, нялха үхибүүн, бага (ребёнок, младенец); 2) һая гараһан дальбараа, зурбаахай (птенец): Тэрэ бута соонь ороод, хамтын туһада хүдэлмэрилһэн хэбэртэй, бүхэли үдэртѳѳ таһалганууд соогуурынь зайжа, үндэгыень, нарайхануудыень эдидэг (Б. Санжин).