НАМАА I

юум. н. 1) ургамалай элдэб нарин набшаһа һалаанууд (лист, листва): Гэбэшье дээгүүр ябаһан гал үнѳѳхил түргэн зандаа дабшажа, үндэр томо нарһадай һэглэгэр ногоон намаае хурса хорон хэлээрээ үрэбхин, харгыда хүрэжэ ерээд, тэрэниие харайжа гарахаар забдаба (Б. Мунгонов); Нагасын удха зээдэ, намаагай хурса нажарта (Оньһ. ү.); намаа набша модоной гү, али ондоо ургамалай набшаһад (листья, листва): Һалхинай шангадахатай сасуу уляаһан, хуһан модод эзэ эхигүй һаршаганажа, намаа набшаһаяа һэгсэрэн унагаана (М. Осодоев); намаа сэсэг сэсэг болон элдэб набшаһата ургамалнууд, намаа (листва, цветы и другая зелень): Шойнзоной хүсэрхэн асын эшэ хухалаад бяйхада, Думаа гансахан намаа сэсэг барюулаа һэн (З. Гомбожабай); намаа мүшэр модоной гү, али ондоо ургамалай набшаһатай һалаа, гэшүүһэд, малдашье эдюулдэг (ветви с листьями, веточный корм): Нэгэтэ амаралтынгаа үедэ арбаад гаран залуушуул колхозойнгоо малда намаа мүшэр хухалха боложо, хонон байхаар ой гараа һэмди (Ц.-Д. Хамаев); 2) дэльбэ (лепесток): Тиимэһээ ѳѳрынгѳѳ абажа ябадаг зургаан намаатай улаан сэсэгээ дундуурнь хоёр болгон хахалаад, нэгыень бэедээ хадагалжа, нүгѳѳдыень танда эльгэбэб (Ч. Цыдендамбаев); ○ набша гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.