НАМ III

нэгэдэхи нюурай нэгэнэй тоогой түлѳѳнэй үгын дах. үгэнүүдтэй, -гүй гэжэ частицатай хэрэгл. һуури (основа мест. 1-го л. ед. ч., употр. с аффиксами падежей, послелогами): Хүнэй үгѳѳр, хүнэй хардалгаар нам тушаа иимэ муу бодол урид һанаба юм байнат (Д. Эрдынеев); Намгүйгѳѳр эндэһээ гараха аргаяа олоно аабзаш (Д.-Д. Дугаров); Юундэб гэхэдэ, намда ондоо юумэн, тон шухала юумэн хэрэгтэй байгаа (Ц.-Д. Хамаев); Сукоев эдэ буурал толгойтой хүгшэд лаб намайе буруушахагүй гэжэ найдаһан байгаа (Ж. Тумунов); Иихэдээ намаар барлагые хээд, хүхижэ сэнгэжэ байха гээгта?! (Д. Эрдынеев); Намтай сугтаа һураһан нэгэ басаганай түрэһэн үдэрые тэмдэглэхэбди (Д.-Д. Дугаров); нам тээшэ (гү, али уруу) минии зүг руу (на меня, в мою сторону): Тэрэмнай нам тээшэ харахаашье болишонхой байһан аад, миһэд миһэд гэтэрээ, анханайхидаал энеэбхилбэ, баярайнгаа ехэдэ бүри мүрым ташаад абаба (С. Доржиев); Хоорондомнай ябаһан Жамбал нэгэ нам уруу, нэгэ Намжил уруу харана, бололгүй юумэ дуугаржархиһанаа ойлгоһон хэбэртэй (А. Жамбалдоржиев); нам шэнги намда адли (подобно мне, как я): Нам шэнги иигэжэ зобоһон хүн үгы гэжэ түрүүшээр һанадаг байгааб (Ц.-Д. Хамаев).