НАЛУУР

1. тэмд. н. ташуу, хэлтэгы, налагар, эгсэ бэшэ (отлогий, наклонный, пологий): налуур эрье; 2. юум. н. годиилгохо, хэлтылгэхэ зэмсэг (инструмент, которым приподнимают, наклоняют что-л.): Мой хара һамган Һуга харайн бодоод, түмэр хара налуураараа Алтан Шагайе сохёод… (А. Шадаев).