НАЙДАЛГҮЙ

тэмд. н. 1) ямар нэгэ үйлэ хэрэгэй һайнаар бүтэхэ гэжэ этигэхэеэ болиһон, этигэгдэхэеэ болиһон (безнадёжный): Тэрэ найдалгүй хосоролдо ороошье һаа, хатуу зоригтой зандаа байхадаа, хүсэтэйшүүлэй нэгэн байһаниинь сохом (Д.-Д. Дугаров); 2) хэн нэгэнэй нарин зантай, үнэн сэдьхэлтэй гэжэ бата этигэлгүй болоһон, найдалаа алдаһан, бараһан (не заслуживающий доверия): Энээн дээрэһээ намайе найдалгүй хүн гэжэ үе наһандамни Эрхүүгэй губернидэ сүлэлгэдэ гаргаха гэжэ тогтоол гараа, гэртээ бусахаа болёоб (Г. Цыдынжапов).