НАХИД

1. тэмд. н. дундаа хотогортой, хотогор, хотойһон, матагар, нугарһан, матамал, хонхойһон, досоошоо ороһон (седловидный, вогнутый, прогнувшийся): Тэрэ хүбүүн тиигээд лэ ханха харгыгаар бэшэ, харин хада уулын нахид хүтэлые шэглэн холодоо һэн (Ч. Цыдендамбаев); 2. юум. н. хотогор, хонхорхой, хүнды, доро газар (седловина, лощина, впадина): Энэ хоёр хада хоорондоо гүнзэгышэг нахидаар холбогдожо, урданай буряад эмээлэй түхэлтэй боложо харагдана (Б. Мунгонов); 3. нахид гэхэ, нахид-нахид гэхэ үйлэ ү., видэй нэгэ түхэл 1) нэгэ жэгдээр хотогод-хотогод гэхэ (пружиниться, ритмично сгибаться и выпрямляться): Хара соохор мориндоо / Нахид гэсэ мордожо… (Х. Намсараев); 2) нугархайгаар хүдэлхэ (гибко двигаться): Бэлхүүһээрээ хуняаһатай, үргэн хормойтой платитай арба гаран басагад гүйлдэжэ ерээд, уяхан хүл дээрээ нахид гэлдэжэ, һалхи һэбшээлтэр амаршалаад, веранда дээгүүр баг сэг һуушабад (Ч. Цыдендамбаев); нахид гэһэн бага хитайһан, бага зэргэ хотойһон (изогнутый): Нахид гэһэн нюрган руунь хүбүүн хүнэй сарбууһаа бүдүүн хоёр хара гэзэгэ хүрин платиинь бүһэһѳѳ бүри доогуур һэнжэлзэнэ (Д. Эрдынеев).