НАБТАЙХА

үйлэ ү. 1) үндэр бэшэ, набтар байха; доошоо һууха, тонгойхо, бүхыхэ (быть низким, приземистым; нагибаться, наклоняться): Үүр сайхада аржагар бухалнуудай һууһан газарта тобойхо юумэн үгы, баран набтайжа, газартаа няалдашаһан гү, али һалхин абажа ябашаһан байба (З. Гомбожабай); Баруулма баруунай тэнгэриин / Байта сарюун баатар / Харабсаршалжа хабтайн оробо, / Хандагайшалжа набтайн оробо (Гэсэрһээ); 2) хабтайха, үргэн болохо (быть плоским, пластаться): Үбгэнэй нэгэ үдэр нуурай хүбѳѳгѳѳр малаа эрьежэ ябахадань, нуурай мүльһэтэй шабарай дунда хун шубуун хэбтээд, ехэл муу дүрэтэй, даляа дальбылгаад набтайжа, хүниие харан болин, аманиинь ангайжа, нилдагар шүлһэниинь гоожоно (Н. Эрдэни); 3) барагар, нарбагар хара үүлэнэй хүниие даража унахаа байһан юм шэнгеэр үзэгдэхэ (нависать – о тучах).