НАБША

1. юум. н. ургамалай агаар, тэжээлэй эрхэтэн, ехэнхидээ ногоон үнгэтэй, хабтагар хэлбэртэй байдаг, намаа, набшаһан (лист, листья): Нээрээшье, үүр хираалжа байха үеэр бүри хүйтэрѳѳд, Ага тосхон хүрэхэ багтань, дарсайлдатараа хүрэһэн ногооной набша моринойнь туруун доро абяатайгаар һаршаганалдадаг болобо (Д. Эрдынеев); набша намаа модоной гү, али ондоо ургамалай набшаһад (листва): Нюдэ алдама заха үзүүргүй зэрлиг хэбтэһэн дайда хүрин буурал болотороо сэсэглэжэ, хүбшэ тайгын модод хүхэржэ, набша намаагаа хүсэнэд (Х. Намсараев); набша сэсэг сэсэг болон элдэб набшаһата ургамалнууд, намаа (листва, цветы и другая зелень): Тиигээд лэ зүрхэ буляама хоолойтой хүүхэниие набша сэсэгүүд найгахаяа болин, шубуу шонхорнууд абяагаа хуряан, хүхэ сэнхир огторгой зэнхын шагнана (Ц.-Ж. Жимбиев); набша мүшэр модоной гү, али ондоо ургамалай набшаһатай жэжэ һалаа, гэшүүһэд, мүн тэрээниие малдашье эдюулдэг (ветви с листьями, веточный корм): Мүн һургуулиин газаахи таримал хуһадай набша мүшэрнүүд соогуур бусайдалдаһан һалхин һанаа алдан уйлана (Б. Мунгонов); ◊ шара набшын халуун намарай эхин һарада болодог халуун, дулаан үдэрнүүд, һамгадай халуун (бабье лето): Хэдэн жэлэй урда тээ, эртэ намарай шара набшын үеэр нэгэ иимэ һонин юумэ нюдѳѳрѳѳ хараһан хүм (Б. Мунгонов); ○ намаа, сэсэг гэжэ үгэнүүдтэй парн. хэрэгл.; 2. тэмд. н. набшаһаар ургадаг, набшаһаар буйлуулһан, набшаһаараа байһан (листовой): Хүбүүнэйнгээ асарһан мүнгэн гааһан соо хатуу набша тамхияа дүүрэн шэглэбэ (Ц.-Д. Хамаев).