НААНАХАНА

1. дах. ү. 1) урда, урда тээ, наада тээ (до, перед): Тиигэбэшье хоёр тохоногоороо тулгалжа үндыгѳѳд, тэрүү тэндэ, бүгшэм хара шэрэнгиин наанахана бэлшэжэ байһан эмээлтэй морин тээшээ арайл гэжэ мүлхибэ (М. Осодоев); 2. наречи энэ талада, наада тээ, дүтэ таладань (по эту сторону, на этой стороне, ближе к этой стороне): Номшни тээ наанахана хэбтэжэ байна.