НААНА I

1. дах. ү. 1) урда, урда тээ, наада тээ (до, перед): Хүбүүнэй Яангар нохой тээ саанахана, шугын наана, ангуушад тээшэ харан харан, саһа һабардаба (С. Доржиев); Манай таһаг майн 15-ай наана энэ ажалаа дууһаха һанаатай; 2) гадна, байха (не только, не то, что, но и…): Ямаан гээшэтнай һур эдихэһээ наана, минии хүдэһэн үмдэ сагаалганаар эдижэрхиһэн юмэл (Д. Батожабай); 3) абан, алдан (чуть не…, почти): Аламжые гэшхэжэрхихэһээ наана тээхэгэнэжэ ябаһан тэрэ тэмээн тэсэжэ ядахадаа, … харгын захын тогтомол уһа уруу тангайшатар хайражархиба (Д. Батожабай); 2. наречи энэ талада, наада тээ, дүтэ таладань (по эту сторону, на этой стороне, ближе к этой стороне): Хурьганай алхань хажуур дээрээ яабашье зүб буужа үгэнэгүй – нэгэ саана, нэгэ наана буужал байна (Х. Намсараев); эгээн наана байһан эгээн дүтын, эгээн ойро байһан (находящийся ближе всех): Тиигээд лэ эгээн наана байһан үнѳѳхи хуумаан шэхэтэй хониёо барин, һаажа байха зуураа тэрэнэй бүлеэхэн һүыень нюур хасартаа түрхинэд (Ц.-Ж. Жимбиев); нилээдгүй наана маша ойро, дүтэ, холо бэшэ (очень близко): Түймэр нилээдгүй наана ерэһэн хэбэртэй, модоной унажа, наярха түерхэнь, хүшэгэнэхэ хашаганахань тэрэ зүгһѳѳ айхабтар һүрѳѳтэйгѳѳр дуулдана (Б. Мунгонов); ○ саана гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.; 3. тэмд. н. 1) найдабаригүй, этигэлгүй (ненадёжный); 2) тоолхогүй, тулюур, муу (недалёкий, глуповатый): Тэрэшни наанал хүн даа.