НАҺАТАЙ

1. тэмд. н. 1) ямар нэгэн тоотой наһа наһалһан (имеющий какой-л. возраст): Арбан дүрбэ наһатай Далай лама бэеэршье үндэр бэшэ һаа, наһаа хүсэһэн томоотой хүн шэнгеэр тэдэнэй нюдэндэ үзэгдэнэ (Д. Батожабай); 2) наһаар ехэ, үндэр наһа наһалһан, үбгэн, хүгшэн (пожилой, в годах): Наһатай үбгэд, хүгшэд мүн баһа ерэнхэй, зѳѳхэйень шаналсажа, һургаал заабари хэлэжэ байхал даа (М. Осодоев); наһатай болохо үндэр наһа хүрэхэ (достигать преклонного возраста): Наһатай болоод байхадашни, энэ залуу эхэнэр гээшэшни айхабтар үнэтэй болошодог юм байнал! (Ц. Цырендоржиев).