НҮҮДЭЛШЭ(Н)

(Н) 1. юум. н. жэлэй дүрбэн сагта буусаяа урилан нүүжэ ябадаг байдалтай хүн (кочевник): Наран найжа баһал нүүдэлшэн, / Нажарайнгаа сэлеэндэ ороо үсэгэлдэртѳѳ. / Наhан тухай шэнээр шүүбэрилэн / Налгай бодолоор шэртэнэб үглѳѳ бүхэнѳѳ (Д. Доржиева); 2. тэмд. н. нютаг шэлэжэ, нэгэ газарһаа нүгѳѳ газарта шэлжэжэ ябадаг, байра буусаяа урилдаг, зѳѳжэ ябадаг (кочующий, кочевой): Тиигээдшье нүүдэлшэ буряадай сэдьхэлдэ хабар бүхэн ѳѳрын баяр асаржа, шэнэ зүлгын, тэрэнгиин хангалай аятай һайхан үнэр тала дайдаар тараадаг ха юм (В. Гармаев); нүүдэлшэн хүн байра буусаяа һэлгэдэг хүн (кочевник): Таанадай нүүдэлшэн хүниие хараха дуратай байһандатнай би таанадые уриһан байнаб (Ж. Тумунов).