МУУШАГ

1. тэмд. н. ээлтэй, нюруутай, барагтай, дунда зэргын, дундууршаг, боро юрьеэнэй (плоховатый, неважный, посредственный): Муушаг хубсаһатай наһажаал хүниие нохойнууд боорожо, дахасалдан ябажа хусаха юм (М. Осодоев); дархаар муушаг хүн дархалхадаа дундахан, һѳѳл бэшэ, дунда зэргын дархан (неважный мастер); 2. наречи дунда зэргээр, барагтайгаар, ээлтэйгээр, дорьбогүйшэг (неважно, так себе): Сэрэнцүү ямар нэгэн залуу һаалишандал адли аяг ааша гаргаһандаа муушаг ябана (Ц.-Ж. Жимбиев).