МУНСА

юум. н. 1) нарин барюултай модон алха, нэгэ үзүүртээ булсуутай нарин эшэтэй модон (колотушка): Сибирцев бараг хүл дээрээ лаб бүхѳѳр гэшхээд, нүгѳѳ хүлэйнгѳѳ үльмыгѳѳр дүнгэлсэжэ, барибшатай мунсаар хушын бэе руу эршэтэйгээр буулгажархиба (Д.-Д. Дугаров); мунса мугы нэгэ талаһаа наряар хайгдаһан, нүгѳѳ таладаа бүдүүн хүндэ булсуутай модон зэмсэг (колотушка): Тармайе алимши гэжэ даража унахаар дүүлижэ, хойто хүл дээрээ шохойн бодожо, хүндэ мунса мугыгаараа альгадхаа забдаба (А. Шадаев); 2) ууртай сугтаа хэрэглэгдэдэг, үзүүр таладаа монсогор модон гү, али түмэр нюдүүр (пестик): Тиигээд Согто ахай шэнгэхэн ямаан һахалаа эльбээд, барьягар томо гарнуудаараа уур мунса хоёрые барин, «тос-тос-тос» гүүлэн, ногоон сай үйрүүлэн һууна (Ц.-Ж. Жимбиев); 3) шэлж. тэнэг бадарган хүн (грубиян, дубина): Таажа мэдэхэдэ, энэ харуулда байһан зургаан мунсануудай ахалагшань тэрэ солдат болоно (Д. Батожабай); нойтон мунса тэнэг бадарган хүн (глуповатый грубиян): – Тэнэг нохой! Шам шэнги нойтон мунсада ойлгуулхын тулада иимэ хѳѳрѳѳ хэжэ байһаар худалдуулжа, Шлиссельбургын решёткын саана гурбан жэл һуужа гараа һэнби (Д. Батожабай).