МУНДУУГААР

наречи 1) шангаар, хүсэтэйгѳѳр (сильно): Саһа сэнгээр хушагдажа, сагаан болошоһон тарган боро мориниинь мундуугаар заадажа, урагшаа буляалдан бурина (Ц. Дон); 2) шэрүүнээр, эридээр (грубо, резко): Тэрэ машинаһаа һүрэжэ бууха мүртѳѳ Манхировай байшангай үүдэ мундуугаар угзараад лэ, гүйжэ ошобо (Ш.-С. Бадлуев); зэрлиг мундуугаар дошхоноор, шэрүүнээр (зверски, дико, грубо).