МУНДАРГА

юум. н. 1) мүльһэн hарьдаг, ой модогүй, нюсэгэн хабсагайта орьёл (голец, голая скалистая вершина): Оргодол Тоом улам саашаа, улам ѳѳдѳѳ зүдхэжэл ябана, Баргажан ехэ мундаргануудай нэгэ ехэ мундаргада аһажа, брезент субынгаа хамсыгаар нюурайнгаа хүлһэ аршан аршан, урагшаа зүдхэнэ, эсэхые мэдэнгүй, уухилан аахилан зүдхэнэ (Б. Мунгонов); ○ hарьдаг гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.; 2) энгэртээ зүүдэг эхэнэрэй шэмэглэл, гоёолто, хадхуур гоёолто (брошь).