МУНАЙД

1. тэмд. н. 1) хүндэ бэетэй, хүндэ маряатай (грузный); 2) шэрүүн, бархагар, бүдүүн (грубый): Мунайд алууршанай шүдэ һоёогоор бахалуурдажа алаа бэшэ аал? (Д. Батожабай); ○ мундуу гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.; 2. юум. н. хүжүүн хүн, босхи хүн, бошхо хүн (увалень, неуклюжий человек).